OVER

                Ik ben in 1961 als tweede kind geboren in het kruideniersgezin van Piet Vianen en Mientje van der Zwet aan het Noordeinde in Zevenhoven. Zevenhoven bestond toen uit twee kernen met zo’n achthonderd inwoners. Stel het je eens voor: het Noordeinde bestond in mijn jeugd uit drie straten!
Zoals in veel gezinnen op het platteland kwam ik weinig met kunst in aanraking. Zeker in vergelijking met de stad was er sprake van een grote culturele armoede die door de jaren heen helaas maar nauwelijks wordt ingelopen.

Mijn eerste kennismaking met kunst vond plaats toen ik tien jaar was. Het hoofd van de lagere school, meester Van der Loo, organiseerde op de vrije woensdagmiddag een facultatief uitje naar het Rijksmuseum. Ik zeurde mijn ouders de oren van het hoofd om mee te mogen. Voor het eerst helemaal naar Amsterdam en dan nog wel naar een museum, dat had ik nog nooit meegemaakt! Gelukkig mocht ik mee. Mijn ouders voelden kennelijk aan dat deze excursie heel belangrijk voor mij zou zijn.  

En zo stond ik in 1971 dus voor dat imposante megagrote schilderij, de Nachtwacht, met tranen in mijn ogen en tot in het diepst van mijn ziel geraakt. Ik herinner me nog de vriendelijke suppoost die zag hoe het schilderij mij getroffen had. Ik wilde er niet meer weg. Ik wilde er nooit meer weg. Hoe kon een mens tot zoiets fenomenaals in staat zijn…

Ik kon niet vermoeden dat het tot mijn veertigste zou duren voordat de kunst weer op mijn pad kwam. Dat gebeurde tijdens een reis naar Italië, georganiseerd door Han van Hagen. Han is een bekende Nieuwkoopse kunstenaar, wiens etsen in de collectie van het Rijksmuseum zijn opgenomen. We zouden tijdens de reis ook tekenen, iets wat ik sinds de middelbare school niet meer had gedaan. Terwijl ik bezig was de pijnbomen op de Palatijn te schetsen, wist ik het: dit is mijn leven. Hier voel ik me thuis. Ik ga mijn leven voortaan wijden aan de kunst.

Eenmaal thuis meldde ik me gelijk aan bij de Teken- en Schilderclub van Ton Hendriks. Om mijn culturele kennis bij te schaven, volgde ik enige tijd een studie Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit in Amsterdam. Mijn liefde voor de kunst mondde zelfs uit tot een opleiding aan de vrije academie in Haarlem, tot een studie aan de Breitneracademie voor mijn eerstegraads lesbevoegdheid in de beeldende vakken, gevolgd door een DOGtime-studie aan de Gerrit Rietveldacademie waar ik in 2014 ben afgestudeerd. Het waren jaren die me ongelooflijk verrijkt hebben en bepalend zijn voor de rest van mijn leven. Niet voor niets schreef ik hierover in mijn scriptie een stuk met als titel “Vijf jaar DOGtime is levenslang!” Nu zou ik eraan toevoegen: gelukkig!

Mijn schilderijen en beelden zijn regelmatig te zien in de regio maar ook op mijn website www.ansans.nl. Een van de hoogtepunten tot nu toe is mijn lidmaatschap bij Pictura in Dordrecht, het oudste tekengenootschap van Nederland wat tegelijkertijd een podium voor hedendaagse kunst is. Zeer de moeite waard.

Een ander hoogtepunt is dat mijn werk gekozen is voor de internationale tentoonstelling ‘100% Female’ in de Grote Kerk in Alkmaar met Jeroen van Paassen als curator. Het is indrukwekkend om te zien waar de deelnemende kunstenaars allemaal vandaan komen: Finland, Jemen, USA, Denemarken, Engeland, Spanje, China, België, Nigeria, Frankrijk, Kroatië, Ecuador, Griekenland, IJsland, Afghanistan, Italië, Duitsland, Azerbeidszjan, Turkije, Bulgarije. En mijn naam mag daarbij staan als kunstenaar uit dat hele kleine dorpje in Nederland.

Een nieuwe activiteit is mijn schrijfbedrijf Oeroek. Oeroek staat voor het begin van alle beschaving. Als artwriter schrijf ik artikelen voor kunstenaars en kunstbladen. Ook geef ik workshops creatief schrijven. Ik heb gemerkt dat de combinatie beeld en taal een prachtige interactie oplevert. Deze zorgt ervoor dat de creatieve put niet opdroogt en me scherp houdt.

Culturele armoede, laatbloeier of niet, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Welkom in de wereld van de kunst. “Kunst is leven, leve de kunst!”