Opeens zie ik mijn lino ‘Hoofd in de wolken’ uit 2017 liggen. Daarop staat een zwaaiende foetus. Ik heb de lino nog nooit goed af kunnen drukken.
Inhoud:
1. Etspers
2. Toeval of voorbestemd?
3. Synchroniciteit
4. Verbanden leggen
5. Geloof
6. Met vallen en opstaan
7. ‘Hello world’
8. Oma worden
9. Taboe in de kunst
10. Hokjescultuur
11. Ongeschreven wetten
12. Doorzettingsvermogen
13. Waar gaat het om?
14. De beste leermeester
15. Bestaansrecht
1. Etspers
Het feit wil dat ik nu uit de erfenis van mijn overleden vriendin een etspersje heb gekregen. Dat geeft mij de mogelijkheid om eindelijk een goede afdruk van de lino te krijgen. Het is frappant dat de lino precies de maat heeft van de pers.
2. Toeval of voorbestemd?
Hoe bijzonder is het dat mijn vriendin niet meer fysiek op de wereld is, maar dat haar ziel nog doorleeft in haar schilderijen maar ook in heel veel andere zaken. En wat een vreemd gevoel geeft het dat ik haar persje mag gebruiken om er mooie afdrukken mee te maken. Is dit toeval of is het voorbestemd?
3. Synchroniciteit
Ik geloof sinds een paar jaar niet meer in toeval. Ik geloof in synchroniciteit. Ik geloof dat als je iets wilt en eraan werkt, dat dan de dingen gebeuren die je voor ogen hebt. Je brengt het universum in beweging en het universum helpt je jouw dromen waar te maken. Het enige wat je hoeft te doen, is het voorbereiden van het pad er naar toe. Dat is wat ik nu aan het doen ben met mijn beeldende kunst. Dat is wat ik nu doe met mijn leven.
4. Verbanden leggen
Wat mij op dit moment drijft, is een verband te leggen tussen beeld en taal en deze met elkaar te combineren. Laat het me uitleggen. Ik schrijf verhalen over wat ik nu allemaal beleef en kijk of ik in het verleden schilderijen of tekeningen heb gemaakt die daar raakvlakken mee hebben. Ik geloof erin dat dat het beeldende werk ten goede komt. Het wordt openbaar op een andere manier dan in een expositie, de mensen gaan het werk zien, kunnen eraan wennen en gaan er misschien zelfs van houden. Het werk wordt levensvatbaar en krijgt net als de zwaaiende foetus een bestaansrecht.
5. Geloof
Het verhaal wat ik nu schrijf, gaat vooral over geloof. Hierboven heb ik het woord al vijf keer gebruikt in drieëntwintig zinnen. Met je hoofd in de wolken heeft ook over geloof te maken. Geloof in jezelf. Geloof in de toekomst.
Terug naar de lino. Het is een opbeurende, troostgevende, hoopvolle en positieve lino. Je ziet een vrouw letterlijk met haar hoofd in de wolken. Op haar shirt een zwaaiende foetus, geslacht nog onbekend. Je weet niet precies waar het naar toe gaat, maar je hebt plannen, dromen, en als je je daarop focust dan komt het goed. Dan ga je je dromen waar maken. Dat kan niet anders want het hele universum is erop gericht om jou daarbij te helpen.
6. Met vallen en opstaan
Zo zit het leven volgens mij in grote lijnen in elkaar. En dan is het niet altijd halleluja. Natuurlijk niet. Veel dingen zullen mislukken maar dat komt omdat je aan het experimenteren bent. Hoeveel keer ben je gevallen voordat je kon staan. Hoe lang heeft het geduurd voordat je kon lopen? Alles heeft tijd nodig. Zijn eigen tijd. Tijd kan je niet afdwingen. Tijd is gewoon tijd. Soms gaan dingen snel, soms heb je meer tijd nodig om iets voor elkaar te krijgen. Dat is inherent aan het proces.
7. ‘Hello world’
‘Hoofd in de wolken’ is een onderdeel uit het project ‘Hello world’. Ik maakte het in de periode dat ik mijn eerste kleinkind verwachtte. Ik heb ook een ruimtelijk werk dat nog niet uitgevoerd is, maar dat nog wel gaat gebeuren. Alles op zijn tijd.
8. Oma worden
In verwachting zijn gaat ook over tijd, geloof, plannen en dromen. Toen ik met ‘Hello world’ bezig was, merkte ik dat het thema oma worden in de kunst een taboe is. Het was té persoonlijk. Ik kan het staven met een voorbeeld.
9. Taboe in de kunst
Ik hoorde van het bestaan van de Theadora Niemeijerprijs en besloot me in te schrijven. De Theadora Niemeijerprijs is een kunstprijs waar vrouwen aan mee kunnen doen binnen vijf jaar na het afstuderen aan de kunstacademie. Ik schreef in het voorstel aanvankelijk dat de zwangerschap van mijn dochter mijn inspiratiebron was. Dat was not done. Dat moest ik niet opschrijven, want daarmee zou ik de prijs nooit winnen. Ik mocht het wel over de natuur hebben of over het alledaagse leven of andere inspiratiebronnen, maar oma worden, nee, dat was geen uitgangspunt.
10. Hokjescultuur
De les die ik toen leerde, was dat we werkelijk in alle sectoren, zelfs in de kunst, in hokjes leven en op eilandjes zitten. Dat we ons kennelijk anders voor moeten doen dan het geval is, willen we meetellen. Dat we hiermee toch een Facebook-personage van onszelf creëren.
Dat dat ook in de kunst het geval was heeft me uitermate verbaasd en teleurgesteld en ik weiger daaraan mee te doen. Een van mijn allereerste grote ruimtelijke werken gaat hier al over en bestaat uit een muur van hokjes. Alleen had ikzelf dat indertijd nog niet zo in de gaten want ik was toen net bezig met de grote reis die ik maakte in de wereld van de kunst.
11. Ongeschreven wetten
Een andere domper met betrekking tot de prijs was dat me gezegd werd dat ik niet mee hoefde te doen want ik zou de prijs toch nooit winnen. Daarvoor moest je een master hebben en ik heb ‘slechts’ een bachelor. Gek, want dat stond niet in de spelregels.
12. Doorzettingsvermogen
Moet je je door zo’n negatieve opmerking uit het veld laten slaan? Als ik niet in mezelf geloofde en als ik geen doorzettingsvermogen had en geen discipline, dan was het einde verhaal. Het gaat uiteindelijk toch om het werk? Daar zou het in principe over moeten gaan.
En laat ik anderen dan mijn leven bepalen? Natuurlijk niet. In mijn optiek win je altijd, alleen al omdat je meedoet. Waarom? Ik heb in die periode van de inschrijving zoveel geleerd. Over hoe je projectvoorstellen schrijft, hoe je begrotingen maakt, hoe je een schetsontwerp maakt, hoe je een goede motivatie schrijft, hoe je relaties opbouwt, hoe je moet plannen en omgaat met deadlines. Er komt zoveel bij kijken wat je niet op een kunstacademie leert.
13. Waar gaat het om?
Maar, en dat is net zo belangrijk, ik heb ook ervaren wat ik het fijnst vond om te doen.
14. De beste leermeester
Zo zie je maar dat de praktijk de beste leermeester is. Je moet gewoon in actie komen om een beweging op gang te brengen, met andere woorden: GELOVEN in jezelf en je dromen WAARMAKEN. Gewoon DOEN. Werken aan datgene waarin je gelooft en waarvan je houdt.
15. Bestaansrecht
En dat bestaansrecht geven. Ik ben ervan overtuigd dat dat jezelf en daarmee de rest van de wereld ten goede komt. En dat is alleen maar winst.